De laatste week voor de Marmotte stond vooral in het teken van rust. De week ervoor had ik immers ruim 29 uur getraind om mijn lichaam volledig uit te putten, waarna ik alleen nog kon wachten op misschien een super compensatie.
De week begon op maandag met een rustdag en dinsdag 3 uurtjes rustig fietsen. Woensdag had ik afgesproken om met Sjef Graafmans af te reizen naar de Alpen. Hij had in OZ Station een hotel besproken en had nog een bed vrij waar ik gelukkig gebruik van kon maken. Woensdag middag aangekomen in ons hotel waar na we naar installatie even 2 ½ uur hebben gefietst. Het hotel lag boven aan een klim van 7 kilometer, dus die moesten we aan het einde omhoog. Het gevoel wat ik daarbij had was niet goed, met een vermogen van 320 a 330 watt had ik het al zwaar. Maar goed, we hadden nog twee dagen.
Donderdag morgen fietsen in de auto en richting de Galibier gereden en acht kilometer voor de top de fietsen klaargemaakt en opgestapt. Het doel was om die dag de aanloop van de Galibier te verkennen. Elk jaar heb ik namelijk vanaf Valloire problemen met het volgen van de kopgroep, daarom wilde ik eens het stuk rustig verkennen en om een keer op de hoogte van 2600 meter te zijn geweest.
De eerste 8 kilometer vanaf de Lauteret ging in een rustig tempo om vervolgens op de top toerist te spelen en wat foto’s te maken. Vervolgens de mooie afdaling naar Valloire genomen, om daar lekker op een terras, in het zonnetje, een bordje spaghetti te eten en een cola te drinken. Daarna ons karretje omgekeerd en rustig het stuk op gereden tot aan plan Lachat. Vanaf hier de laatste 8 kilometers weer op wedstrijd tempo omhoog gereden. Het liep nog steeds niet lekker en Sjef nam dan ook telkens het initiatief. Bovenop de top kwamen we Bert Dekker en zijn familie tegen die de hele ronde aan het rijden waren. Na het uitwisselen van wat praatjes over welk verzet en hoe hard, zijn wij weer afgedaald naar de auto om terug te gaan naar het hotel.
Vrijdag eerst de nummers opgehaald en wat bidons (kruiken zegt Sjef) afgeleverd op de camping bij Sander Smit. De familie van Sander was bereidt om ons ook te voorzien van een kruik op de top van de eerste klim, de Glandon, daar wilden wij zeker gebruik van maken. Ook zou Sander een bidon voor mij afgeven aan Rob, van Cyclo Benelux, die in de eerste bocht van de Alp d’Huez zou gaan staan.
Hierna hebben we een uurtje zeeeeer rustig los gereden. Normaal rijd ik de dag voor een wedstrijd altijd nog wat intensieve blokjes, maar omdat het de dagen ervoor niet lekker liep durfde ik dat niet aan. Ik wilde niet, net als de dagen ervoor, met een slecht gevoel van de fiets stappen. ’s Middags lekker tot vlak voor de voetbalwedstrijd van Nederland op bed gelegen met de Ipod. De fiets moest ook nog wedstrijd klaar gemaakt worden met de superlichte lichte Edge carbon wielen, inclusief een Powertab naaf, welke ik gelukkig mocht lenen van Veltec. Meer kon ik er nu niet meer aan doen, het was nu een kwestie van recupereren tot de grote dag.
Zaterdag was ik in verhouding met andere renners in een zeer bevoorrechte positie. Dit omdat mijn kamer genoot, die met gebruik van een dompelaar en diverse andere zeer moderne kooktechnieken een heerlijke pasta had klaargemaakt, die wij ‘s morgens om 4:30 op bed hebben opgegeten, thnx Sjef !!.
Hoe de wedstrijd zelf verlopen is wordt spoedig vervolgt ........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten