La Look

Op 13 mei, een week na de Fietschallenge, startte ik in Never in de Franse cyclo La Look. De koers begon zeer nerveus, doordat de veel ‘wat minder getrainde renners’ toch probeerden voorin te rijden. Ik raakte betrokken bij een kleine valpartij, juist op het moment dat het peloton in drie stukken brak. ‘Ik zat in de 3de groep. Al gauw bleek dat men het niet kon dicht rijden. Toen ben ik maar alleen naar de 2de groep gereden. Dit lukte gelukkig vrij snel. In de groep aangekomen zag ik dat er net een groepje van een man of 7 was weg gereden. Ik dacht met nog 100 km te gaan en wat mooie klimmen die nog moeten komen komt dat wel goed. Niet dus. Die “beklimmingen” waren niet langer dan 2 km en het stelde ook niet veel voor.’Hoe ik mijn metgezellen ook aanspoorde, niemand wilde mij helpen om het gat naar de eerste groep dicht te rijden. Er ontstond zelfs onenigheid in deze groep. ‘Met de nodige tirades en smeekbedes tot gevolg als er weer een heuveltje kwam. Het was volgens hen geen “Marmotte” en de koers was voor ons en niet hier, maar ja, 2 minuten zijn op zich toch wel dicht te rijden. Maar dat deed er allemaal niet toe.’Op iedere heuvel dunde de groep verder uit. De laatste 40 km heb ik nog wel vol gekoerst voor een goede klassering, maar terugkeren aan de kop van de wedstrijd lukte niet meer. ‘Ik hoorde onderweg dat de kopgroep uit ongeveer 7 man bestond, waaronder Jalabert. Dus ik kwam al snel tot de conclusie dat het tempo in de kop niet stil zal vallen.’ In de laatste kilometers slaagde ik erin om met een paar anderen nog weg te rijden uit de tweede groep. ‘In de sprint heuvel op naar de finish was ik nog de snelste van ons drieën. Uiteindelijk een 6e plaats scratch en 2e in mijn categorie. Al met al ben ik wel tevreden, heb er een goed gevoel aan over gehouden met betrekking tot de vorm. Alleen baal ik er verschrikkelijk van dat ik de kop gemist had, maar dat hoort er ook bij. Op naar de “Trois Ballons”.’