Toen een paar weken geleden Staf Scheirlinckx van de Omega Lotto ploeg bij ons kwam om een week te trainen, baalde ik enorm dat ik niet beter had getraind. Ik vind het toch altijd wel leuk om met deze renners mee te trainen en mijn grenzen op te zoeken. Toen ik wist dat hij kwam heb ik nog een paar dagen extra kunnen bij trainen. Toen ik vervolgens de eerste keer met hem mee ging voor een ronde van 150km had ik al gezegd dat ik zou proberen om tot kilometer 60 mee te gaan, dat was dan op de top van de Ballons d’Alsace. Hier zou ik dan omkeren en hij zou dan met zijn GPS, waar ik de route had opgezet, zijn ronde vervolgen. Boven op de klim ging het met mij nog redelijk en Staf was nog vermoeid van een koers van het weekend. Ik besloot toen maar om de 150km te doen, wat mij naar 130km duidelijk werd gemaakt dat dit dus niet de beste keuze was geweest. Ik kwam echt goed leeg en met kramp van de fiets af. Vanaf dat moment ging bij mij de knop om en kwam de wielrenner weer naar boven die altijd beter wil fietsen dan de ander. In de dagen daarna ben ik nog een aantal keren met hem mee gegaan, en het ging wonderbaarlijk steeds beter. Op het laatst reden we 185 km, 3500hm en 30 km/h gemiddeld. Dit gaf mij zoveel zelfvertrouwen dat ik in de week erna nog diverse lange trainingen heb afgewerkt, om uiteindelijk toch in de Trois Ballons van start te gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten