GF Eddy Merckx.

Deze cyclo stond eigenlijk totaal niet op mijn agenda. De cyclo’s in Belgie zijn niet mijn soort parcours, gevaarlijke wegen en teveel onrustige koersen. Ik zal daarvoor wel te oud zijn. Het is “mijn ding”gewoon niet. Maar ja. Dan beginnen ze over een WK. Persoonlijk vind ik een WK niet zo heel veel zeggend. Ik zou er veel trotser op zijn als ik ooit een goede uitslag in de Otz zou kunnen rijden of een nog een hele goede Dolomieten of Marmotte, maar ja. Ik kan mij natuurlijk altijd proberen te kwalificeren en dan kijk ik wel in september wat ik er van vindt.

Dus zo gezegd zo gedaan. Ik vrijdag met frisse tegenzin richting België. Eigenlijk is dit al de goden verzoeken. Vanaf de Trois Ballons had ik al last van een sluimerende keelontsteking die niet echt doorzette. Nou maar hopen dat het zo blijft.

Aangekomen in een bijzonder mooi onderkomen, chateau Modave (een echte aanrader), besloot ik om de beroemde en beruchte “muur” maar eens te gaan verkennen. Gewapend met mijn GPS ik op pad. Nadat ik hem 2 keer geslecht had, vond ik het wel genoeg. Richting hotel om te douchen. Wat een drukte in de Huy. Met een gangetje van ongeveer 15 km per uur laveer ik mij tussen de auto’s door. “huppekee”denkt een madammeke. Ik doe mijn autoportier open zonder te kijken. Dat moet toch kunnen!. Nou dus niet, en zeker niet als ik op mijn fiets daar rijdt. Volop remmen, ontwijken en een duikeling ten gevolge. Nee hè, niet nu. Maar ja. Een gekneusde rib ten gevolg. De fiets gelukkig beperkt beschadigd, lekker dan. Maar terug naar het hotel en morgen maar kijken hoe het ervoor staat.

Tot mijn eigen verbazing viel de pijn in de rib wel mee, dus toch besloten om te starten. De koers op zich stelde niet veel voor. Het werd een “wandelkoers” toen er eenmaal een kopgroepje weg was. In een grote groep legde wij het grootste gedeelte van het parcours af. Het is gewoon niet selectief genoeg naar mijn mening. Met de uitslag heb ik mijn in ieder geval wel gekwalificeerd voor het WK. Ik kijk nog wel of ik daar überhaupt wel ga rijden. Er staan voor die tijd nog belangrijkere afspraken. Zoals over 2 weken de Marmotte.

Na de finish ik direct naar huis. Onderweg voelde ik het al. Oeps, dit gaat niet goed. Mijn rib gaat mij steeds meer opspelen. De keel is ook flink in de weer. Nee, dit is niet mijn dag. Had ik misschien beter niet kunnen starten?

Nu een dag later is het antwoord erop: Inderdaad. Gezien de last die ik nu heb van de rib en mijn keel is dit geen verstandige beslissing geweest. Maar ja, achteraf kun je hier niets mee. Nu snel proberen alles weer in het gareel te krijgen. De benen zijn in orde, daar is niets mis mee, maar die rib en de keelontsteking baren mij meer zorgen. Zal het allemaal op tijd geheeld zijn voor de belangrijkste afspraken van dit seizoen? Met de rib zal dat wel niet geheel lukken, dat heeft toch meer tijd nodig, als het maar draagzaam is, dan ben ik al tevreden.

Kortom, ik had mijn gevoel moeten volgen en voet bij stuk moeten houden.