Omdat de organisatie een samenwerkingsverband is aangegaan met ASO, de organisatie van etappe L’Egende, wilden zij een interregionale team samenstellen voor de 2 wedstrijden. Dit om de regio te promoten. Vandaar dat ik ook benaderd werd om voor de twee wedstrijden uit te komen voor dit gelegenheids equipe. Nadat ik met iedereen kennis had gemaakt van de equipe, hebben wij genoten van een lichte lunch. Kregen aldaar ook onze kleding uitgereikt. Toch leuk georganiseerd allemaal. Onze ploegleider was Damien Nazon (ex-prof).Natuurlijk mocht ik als laatste starten, omdat ik vorig jaar ook de tijdrit gewonnen had in een tijd van 23.58, 18 seconden boven het record van Rasmussen (23.40).Dit jaar wilde ik toch echt proberen om het record van Rasmussen te verbeteren.Het weer was goed, dus wie weet.Vanaf de start ging het al lekker. Mijn harstslag ging goed omhoog, kon het goed volhouden.Maar in die 9 km was het wel afzien. Vooral in het begin. Het is mentaal toch moeilijk om zo tegen jezelf te vechten. In het rood gaan, zonder echt iets voor je te hebben of direct achter je. Maar het lukte gelukkig wel. Ik kon mijn snelheid goed vast houden. Zou het dan lukken??Wel was er veel wind, meer dan vorig jaar, hopelijk heeft dat niet teveel verlies opgeleverd.De laatste kilometer, gelukkig de finish. En??24.11. Helaas niet gelukt. 2e was Damien Richard, op 2 minuten. Toch was ik tevreden, er zat gewoon echt niet meer in, ook als je achteraf mijn polar ziet, dan is alles gegeven met gemiddeld 196 slagen over de 9 kilometer, dus volgend jaar gaan wij het weer proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten