Zondag was het weer zover.Vrijdag was Oege hier ook aangekomen, nadat hij vrijdagmorgen had besloten om toch maar de cyclo te gaan rijden. Ik zelf had wel het vertrouwen dat ik goed zou moeten rijden. Misschien een overwinning??Maar die illusie werd al snel omver geholpen toen Oege met mijn startnummer terug kwam uit Gerardmer en de mededeling dat Thomas Dietsch (team Bianchi)ook mee rijdt. Nou, de 2e plaats dan maar. Op internet las ik al dat Dietsch 2 weken geleden nog een bronzen plak had gewonnen tijdens het WK marathon mountainbiken. Zondagmorgen was het lekker weer. Bij de start zag ik al wat bekenden. Na de start richting de La Schlucht, zie ik Damien Richard er als een speer vandoor gaan. Voor mijzelf had ik gezegd ‘ik ga niet met iedere vlucht mee”, maar als Richard gaat, dan ga ik toch maar mee. Op de Hahnenbrunnen hadden wij een voorsprong van 2.15 min. Maar in de beklimming van de Petite Ballon bepalen Dietsch en Nicolas Hartmann (van Cofidis) om de beurt het tempo en het verschil zak al weer na de minuut. Oege kon nog met hun mee, evenals Dulaurent. Boven op de Petit Ballon zeiden Damien en ik al tegen elkaar dat wij rustig zouden dalen en goed proberen te recupereren voordat ze zouden aansluiten. Damien daalt niet zo goed en achteraf was dat ook zijn opzet, om voor de afdaling van de Petit Ballon, wat toch geen al te lekkere afdaling is, met voorsprong te gaan dalen om zo min mogelijk te verliezen.Gezamenlijk begonnen wij aan de beklimming van de Firstplan. Oege heeft helaas achterstand opgelopen bij de afdaling van de Petit Ballon en heeft niet meer terug kunnen komen.Tijdens de beklimming zag ik al wel dat Dulaurent het al moeilijk kreeg. De beklimming van Markstein moest het maar gebeuren. Nadat Hartmann het tempo opvoerde moesten eerst Dulaurent en later Richard er al snel af. Om hun niet meer te laten terug komen ben ik de tweede helft van de Markstein op kop gaan zitten om het tempo nog iets te kunnen opvoeren. Ja een Hartmann en Dietsch rijdt je er toch niet af, die illusie had ik ook niet.Tijdens de afdaling van Markstein hebben wij met z’n drieën goed gedraaid en was het voor de achtervolgers niet meer mogelijk om terug te komen.Toen kwam de Bramont. Dietsch had schijnbaar toch het idee om alleen aan te willen komen, of in ieder geval het “amateurtje” niet mee te nemen. Wat ging die gast hard. 25-26 km/u tegen de Bramont op. “Jemig, ik houd dit niet, maximaal, pfff”. Gelukkig ook dit overleef ik. De Grosse Pierre ging ook nog goed. Met z’n drieën naar de finish. Zouden deze ‘profs” het als een training zien of toch ook de eer willen, waar het bij ons “amateurs” toch om gaat. De klim naar de finish lieten ze mij wel voorop rijden. Zouden ze het toelaten of niet?Nee hoor, Dietsch zet aan, Hartmann volgt. En in de sprint schiet er bij mij de kramp erin. Verloren strijdt, helaas. Ben met deze uitslag zeer tevreden, een 3e plaats achter Dietsch en Hartmann is geen schande. Wel een lekker gevoel dat de vorm weer terug is. Na de marmotte (welke voor mij gevoel een malaise was) een lange periode nodig gehad om weer terug te komen. Nog 2 belangrijke ritten en dan zit het seizoen erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten