Vrijdag morgen vertrokken naar België om Zaterdag de Criquelion te rijden. Omdat ik deze cyclo nog nooit eerder had gereden heb ik vrijdagmiddag vast de eerste lus naar La Roche verkend en ook alvast de steile klim die vanuit het centrum langs de kerk omhoog gaat.
Zaterdag morgen om 6:30 opgestaan gegeten en om 8:00 in La Roche, waar ik mij bij Koen en Frederik kon voegen. Wij waren niet al te vroeg in het startvak en stonden vrij achterin. Dit was toch nadeliger dan ik had voorzien. Het startvak liep in een soort trechter waardoor het erg lang duurde voordat we de startlijn passeerde.
Direct uit het dorp begon er een klim van ongeveer 4 km, deze had ik in zijn geheel nodig om weer vooraan post te vatten. Gelukkig lag het tempo niet zo hoog zodat ik in het volgende stuk weer wat kon bijkomen. Met een vrij grote groep de eerste kilometers gemaakt tot dat we voor de tweede keer in La Roche terug kwamen waar we de lange steile klim op moesten voor de kerk langs. Ik zat daar goed voorin en draaide als 5e de klim op. Hier ben ik op een lekker tempo omhoog gereden en kwam als eerste over de tijdregistratie matten die boven op de top liggen. Het gevolg hiervan was dat we met nog 4 man over waren. In de daarop volgende afdaling zijn er nog twee renners teruggekeerd, waar onder de winnaar van de dag. Om dat de samen werking niet goed was en er twee jongens waren die niet wilde mee rijden, is er uiteindelijk nog een groep van zo’n 15 renners terug komen aansluiten.
Ik voelde me de hele rit prima en had nog nergens in het rood hoeven te gaan. Op ongeveer 50 kilometer van de aankomst reed Tino langzaam bij de nog 5 man overgebleven kopgroep weg. Ik had hier niet zo’n haast mee om het gat te dichten want ik dacht 1 tegen 5 kan toch geen probleem zijn. Echter bleek dat mijn mede vluchters toch al aardig moe waren en kwamen we niet echt terug. Toen de voorsprong van Tino 1 minuut werd heb ik besloten met nog zo’n 35 kilometer te gaan het gat alleen te dichten. Twee klimmen later vond ik de aansluiting met Tino.
Helaas was het parcours aan het einde niet meer zo zwaar waardoor het moeilijk was om nog weg te rijden, dan maar gokken op mijn sprint. De aankomst was voor mij totaal onbekend, achteraf had ik deze beter even kunnen verkennen. De finish lag erg rommelig kort achter een scherpe bocht met gevolg dat ik iets te laat reageerde en het net niet heb kunnen halen en als tweede over de streep kwam.
Achteraf hoorde ik dat er iemand van het wielertoerist forum bij de finish op een geparkeerde auto was gereden en met een gebroken rug naar het ziekenhuis van Luik is vervoert. Op dat moment krijg je toch even kippenvel en is een tweede plaats niet zo belangrijk meer.
Volgende week zondag mijn laatste cyclo van dit jaar, de la Vosgienne, een thuiswedstrijd.
Zaterdag morgen om 6:30 opgestaan gegeten en om 8:00 in La Roche, waar ik mij bij Koen en Frederik kon voegen. Wij waren niet al te vroeg in het startvak en stonden vrij achterin. Dit was toch nadeliger dan ik had voorzien. Het startvak liep in een soort trechter waardoor het erg lang duurde voordat we de startlijn passeerde.
Direct uit het dorp begon er een klim van ongeveer 4 km, deze had ik in zijn geheel nodig om weer vooraan post te vatten. Gelukkig lag het tempo niet zo hoog zodat ik in het volgende stuk weer wat kon bijkomen. Met een vrij grote groep de eerste kilometers gemaakt tot dat we voor de tweede keer in La Roche terug kwamen waar we de lange steile klim op moesten voor de kerk langs. Ik zat daar goed voorin en draaide als 5e de klim op. Hier ben ik op een lekker tempo omhoog gereden en kwam als eerste over de tijdregistratie matten die boven op de top liggen. Het gevolg hiervan was dat we met nog 4 man over waren. In de daarop volgende afdaling zijn er nog twee renners teruggekeerd, waar onder de winnaar van de dag. Om dat de samen werking niet goed was en er twee jongens waren die niet wilde mee rijden, is er uiteindelijk nog een groep van zo’n 15 renners terug komen aansluiten.
Ik voelde me de hele rit prima en had nog nergens in het rood hoeven te gaan. Op ongeveer 50 kilometer van de aankomst reed Tino langzaam bij de nog 5 man overgebleven kopgroep weg. Ik had hier niet zo’n haast mee om het gat te dichten want ik dacht 1 tegen 5 kan toch geen probleem zijn. Echter bleek dat mijn mede vluchters toch al aardig moe waren en kwamen we niet echt terug. Toen de voorsprong van Tino 1 minuut werd heb ik besloten met nog zo’n 35 kilometer te gaan het gat alleen te dichten. Twee klimmen later vond ik de aansluiting met Tino.
Helaas was het parcours aan het einde niet meer zo zwaar waardoor het moeilijk was om nog weg te rijden, dan maar gokken op mijn sprint. De aankomst was voor mij totaal onbekend, achteraf had ik deze beter even kunnen verkennen. De finish lag erg rommelig kort achter een scherpe bocht met gevolg dat ik iets te laat reageerde en het net niet heb kunnen halen en als tweede over de streep kwam.
Achteraf hoorde ik dat er iemand van het wielertoerist forum bij de finish op een geparkeerde auto was gereden en met een gebroken rug naar het ziekenhuis van Luik is vervoert. Op dat moment krijg je toch even kippenvel en is een tweede plaats niet zo belangrijk meer.
Volgende week zondag mijn laatste cyclo van dit jaar, de la Vosgienne, een thuiswedstrijd.
2 opmerkingen:
Hallo Michel,
Leuk wedstrijd verslag. Wat zonde dat je mede achtervolgers niet wilden of konden meerijden. Klasse dan toch dat je zelf alsnog het gat hebt kunnen dichtrijden en evenzo jammer dat de kussen van de rondemiss niet voor jou waren.
Niettemin heb je een ijzersterke wedstrijd gereden, dat moet je veel vertrouwen geven voor de Vosgienne. Succes volgende zondag en groeten van Hans en Jacqueline de Waard.
Hallo Michel,
Gefeliciteerd met je tweede plek. Vrijdag voor de Criquielion hebben we je ontmoet 'bij een bakkie koffie'. Ik vroeg je toen wat voor tijd je wilde halen. Je vertelde ons toen dat tijd niet zo belangrijk is omdat je voor een plek bij de eerste drie ging Mijn vrienden konden er smakelijk om lachen !
Het was leuk om je verslag te lezen; voor mij een motivatie om volgend jaar de lange tocht te gaan fietsen.. 2008 is mijn eerste fietsjaar sinds vele jaren, dus wa nu nog te hoog gegrepen..
grt
Een reactie posten