Derde etappe

In de middag stond de laatste beslissende etappe op het programma. Wij moesten er voor zorgen dat wij het geel konden houden. Het was een korte etappe over 85 kilometer met de laatste 40 bergachtig terrein. In de aanloop naar de laatste 40 kilometer reden er een man of 10 weg en waren het twee coureurs van ons die het tempo onderhielden, ik zelf bleef in de buurt van Edourd om hem te helpen en in de laatste 40 kilometers waarin een twee cols zaten bij te staan.
Na ongeveer 35 kilometer heb ik toch ook mijn werk gedaan om de ontsnapping niet te ver te laten lopen, ik had toen nog goede benen en ging met een goed gevoel de laatste 40 kilometer in. Het plan was om de nummer twee van dat moment te isoleren en af te matten met demarrages van onze kant. Allen toen de eerste col zich aandeed hadden mijn Benen er niet meer veel zin in. Op mijn Powertap zag ik dat er niet meer veel power uitkwam en mijn hartslag wilde niet meer omhoog. Ik moest dan ook Edourd en de nummer twee laten lopen die langzaam bij mij wegreden. Ik heb me nog wel kunnen handhaven in de tweede groep maar dat ging niet makkelijk. Door deze inzinking heb ik helaas mijn derde plaatst verspeelt en werd ik vierde. Edourd heeft de overwinning aan de nummer twee overgelaten en heeft zelf de eindoverwinning genomen.
Waarom ik die middag zo slecht bergop wilde weet ik niet, misschien had dit te maken met de valpartij van de dag ervoor, of was het gewoon op. Ik ben tenslotte geen 21 meer.
Ook de dagen erna was ik nog erg moe, en kreeg ik gisteren ook ineens last van mijn hand en middenrif als gevolg van de valpartij. Zo’n valpartij kan toch meer doen met je dan je in eerste instantie denkt.