Verslag L'Etape du Tour

Afgelopen zondag afgereid naar Montelimar om maandag de Etape du tour te rijden met enkele leden van ons team. Bas, Edith en Frederic waren er al en wij hadden om 13:00 afgesproken om gezamenlijk de nummers op te halen. Ik had via een vriend die een Mondo Velo zaak heeft kunnen regelen dat ik en Edith een VIP nummer kregen zodat we voorin konden starten. Helaas voor de andere was dat niet meer mogelijk. De verdere middag nog besteed aan het klaarmaken van de fiets en het laatste gedeelte van de tour de france etape kijkenop de TV. Daarna eten en vroeg naar bed, want de wekker stond op 3:45 !!.
Ik had mezelf dit keer geen druk opgelegd om een bepaalde prestatie neer te leggen, ik was niet top fit en we zouden wel zien waar de fiets stranden.
Om 7:00 de start, wij stonden mooi vooraan evenals de Franse kampioen Demitri Champion, Erik Zabel, Laurent Brochard en nog enkele andere bekende. Op de eerste beklimming van de dag de col d’Ey werd er al serieus tempo gemaakt. Een ploeggenoot van de Franse kampioen Dimitri sprong weg en kreeg Brochard mee. Ik besloot om niet mee te springen en bij Dimitri Champion te blijven
Nadat deze twee renners waren weggereden gebeurde er niet veel tot dat we op col de Notre Dame des Abeilles aankwamen, hier vonden enkele renners dat het harder kon en die trokken alles uit elkaar. Ik kon net op tijd mee maar voelde daar toch al wel dat het niet mijn dag zou worden. Vlak voor de top ging Dimitri nogmaals aan, ik met nog twee andere coureurs konden volgen, al was het bij mij op 150%. Toen er een renner van kop af kwam, riep ik dat hij voor mij kon inschuiven, hij deed dat niet met als gevolg een gat van enkele meters. Zoals ik al zij zat ik al op 150% en had ik fysiek en mentaal de kracht niet meer om het dicht te rijden, de Franse kampioen was gevlogen. In de afdaling zijn wij ook niet meer kunnen terugkomen, ik met mijn gewicht kom toch wel wat te kort op deze technisch niet moeilijk afdaling. Ik had ook al besloten om niet meer mee te gaan in volgende aanvallen en mijn energie te sparen voor de Ventoux.
Toen we door Bedoin reden stond het er helemaal vol met toeschouwers die ons luidruchtig aanmoedigden, zoveel mensen voor slechts een cyclo had ik nog nooit meegemaakt. Dit gaf me toch weer de inspiratie om op de Ventoux vol omhoog te gaan, voor wat het waard was. Met onze groep van een man of 8 begonnen wij als 12e positie aan de klim, in de afdaling en op het vlakke naar Bedoin waren er al enkele renners weggereden. Bij het ingaan van het Bos was het Michel Roux die het tempo bepaalde al snel moest ik met twee andere het tempo laten zakken 1 andere jonge renner kon volgen. Achter ons drieën hadden de andere van onze groep het ook moeilijk en wij reden daar langzaam van weg, maar Michel Roux ook van ons !. Toen mij twee medevluchters ook bij mij dreigde weg te rijden zakte de moet me even i n de schoenen, ik moest continu op de 25 of 23 rijden. Naar mate de klim vorderde ging het bij mij gelukkig steeds beter en kwam ik weer terug bij de andere twee om er direct van te kunnen wegrijden. Ook kon ik af en toe weer de 21 op leggen.
2 kilometer voor Chalet Renard zag ik een aantal renners terug vallen, eerst 1 toen 2 en toen 3 renners voorij al voor Chalet Renard !. Het ging steeds beter, nu bijna continu op de 21. Na Chalet Renard kon je goed vooruit kijken en ik zag daar nog een groep van 3 en enkele individuele renners rijden en die gaven mij weer moet om nog een redelijke klassering te rijden. Tot op 100 meter voor de streep reed ik nog een renner voorbij en eindigde uiteindelijk op de 7e plaats achter Michel Roux, en 2e in mijn categorie. Met hoe ik me de week ervoor voelde kon ik tevreden zijn met mijn 7e plaats en vooral het lekkere gevoel om op het laatste nog goed te rijden in plaats van compleet in te storten.