Eerste etappe

De eerste etappe was een 113 km lang vlak parcours. Onze opdracht was om onze kopman Edourd Lauber goed voorin te houden en geen tijd te verliezen. De volgende dag zouden er nog twee ritten volgen waaronder een klimtijdrit van 5 kilometer. Na diverse aanvallen ontstond er een kleine kopgroep van ongeveer 10 man. Edourd zat er bij en zijn belangrijkste concurrent zat bij ons in het peloton. Mijn werk was dus alle pogingen om de kopgroep weer terug te krijgen te storen en/of te niet te doen. Dit ging mij prima af, ik voelde me sterk en kon alleen alles gemakkelijk pareren.
Met nog 1 ronde van 11 kilometer te gaan brokkelde de kopgroep langzaam uiteen en kon Edourd alleen wegspringen. Ik had dat door gekregen en moest de laatste ronde alle zeilen bijzetten om alles te blijven neutraliseren. De voorsprong die nooit meer dan zo’n 45 sec is geweest, liep snel terug en het zou nipt worden of hij het zou halen. In de laatste 500 meter werd het hele peloton op snelheid getrokken in een laatste poging Edourd terug te halen en de sprint voor te bereiden. Met nog 300 meter te gaan gebeurde het, met 58 kilometer per uur op de teller gingen er twee man 1 meter voor mij onderuit. Ik kon ze niet meer ontwijken en ging vol over de kop en belande uiteindelijk in de berm met twee fietsen over mij heen. Mijn eerste reactie was snel de fietsen van mij afhalen en weer door, maar ik moest eerst even goed zoeken waar mijn fiets lag, die lag ergens midden op de weg. Nadat onze mecanicien mijn ketting uit de knoop had kon ik de laatste 300 meter afleggen en de schade gaan opnemen. Er waren, zou later duidelijk worden, zo’n 40 man tegen de grond gegaan met 3 ernstige gewonden . Ik zelf kwam er vanaf met een schaafwond op mijn heup en een gat in mijn elleboog die later in het ziekenhuis weer is dicht gehecht.
Edourd had de etappe gewonnen met nog slechts 4 seconde voor op het overgebleven peloton. De eerste dag zat er op al dan niet zonder kleerscheuren. Op naar de volgende dag.