Wedstrijd 1 juni

Wegens de drukte in mijn hotel en het van de trap afvallen van onze werkster kan ik de koers van morgen helaas niet fietsen.

Le Triangle du doubs

Om 5:30 opgestaan om eerst even een bak met pasta te eten om vervolgens om 6:00 te vertrekken naar Vercel, een klein plaatsje in de Doubs. Om 7:30 was ik gearriveerd, mooi een uur van te voren, dus nog tijd genoeg om mijn nummer te halen en om alles in orde te maken. Het weer was niet al te best en van tijd tot tijd regende het terwijl de voorspellingen hadden aangegeven dat het in de morgen nog droog zal zijn. Goed aangekleed en regenjack mee, ik wilde hier niet ziek gaan worden.

Na de start de eerste 20 km rustig aan meegereden en goed kunnen opwarmen. Na ongeveer 25 km kwam de eerste klim van ongeveer 6 km. Zoals gewoonlijk kon ik me niet inhouden en ben het tempo gaan bepalen. Na een kilometer kwam er een andere renner over mij heen en gooide er nog een tandje bij, die moest ik dus goed in de gaten houden. Op de top goed blijven tempo rijden met als gevolg een klein groepje van zo'n 10 man. Later zal die groep weer aangroeien tot ongeveer 25 man. Op kilometer 60 ben ik met een andere renner die ik ken van de Franse wedstrijden samen op pad gegaan, met gevolg dat er zich een klein groepje vormde van 6 man.

Zo´n 50 kilometer van de streep hadden wij in de kopgroep een valpartij van twee man, ik kon gelukkig nog op tijd remmen en er omheen rijden. Gelukkig hadden ze weinig schade en konden gauw weer aansluiten. Op naar de laatste klim van de dag ongeveer 20 kilometer van de finish begon ik toch al aardig vermoeid te raken, misschien gebrek aan te weinig drinken ?.

Toch ben ik op de laatste klim het tempo gaan opvoeren om te kijken of ik kon wegrijden, helaas bleven er nog 3 man in mijn wiel. Dan toch maar even van kop af en herstellen om een kilometer later een demarrage te plaatsen. Dit doe ik eigenlijk nooit, meestal rijd ik gewoon hard tempo omhoog en zie wel wat er over blijft. Ik kreeg al snel een mooi gaatje want het lukte ze in eerste instantie niet om het gat dicht te rijden. Uiteindelijk slaagde Nicolas Bazin er wel in om in een keer alleen het gat te dichten, om vervolgens samen met mij weg te blijven. Ik had toen nog geen idee met wie ik op pad was, maar hij had wel een hoop macht in de benen. 200 Meter voor de finish demarreerde hij uit mijn wiel en ik kon hem helaas niet volgen, wat dus een tweede plaats opleverde. Na de aankomst even met hem gepraat en toen bleek al snel dat ik zijn naam wel vaker had gehoord. Hij kwam afgelopen jaar uit voor het Franse cyclo-cross team, en rijd vanaf volgende maand bij een klein continentaal team.

Met 157 km in de benen met een gemiddelde van bijna 38 km per uur en 25oo Hm weer snel naar huis waar 20 man in mijn hotel zat te wachten.

Volgende week 1 juni heb ik mij weer ingeschreven voor een wedstrijd met mijn France club AC Thann.

Zondag 18 mei

Zondag morgen vroeg vertrok ik om 7 uur om te samen met mijn club AC Thann een wedstrijd te fietsen in de streek Champagne - Ardenne zo'n 300 km hier vandaan. Het was een voorselectiewedstrijd voor 2e divisie clubs. Er waren deze zondag nog 3 van deze wedstrijden over heel Frankrijk. De beste clubs van deze wedstrijden mogen dan door naar de finale in de Pyreneen in September.

Het weer zag er redelijk uit maar men voorspelden toch wel de mogelijkheid tot plaatselijke buien. Het was een wedstrijd over 157 km met de eerste 50 km vlak, dan zo'n 50 km door de Champagne streek klimmen en dan de laatste 50 km weer redelijk vlak, om dan als laatste drie plaatselijke rondjes af te leggen van ongeveer 3 km.

Na de start goed voorin gebleven en elke keer attent mee gesprongen. Er reed in de eerste 50 km niemand weg en bleven als peloton met 120 man samen. Op de eerste klim werd er direct goed doorgereden en de eerste afvallers waren een feit. Op een opvolgende klim ben ik weggereden, en kreeg twee andere coureurs mee. Samen hebben wij zo'n 20 km vooruit gereden met een maximale voorsprong van 1 minuut 30. Ik begon toen al aardig vermoeid te raken, de andere renners reden op het vlakke net even iets te hard voor mij. Ik heb toen ook besloten om me weer te laten afzakken in het peloton, jammer. De uiteindelijke winnaar was een van de koplopers.

Na een zeer natte afdaling met zware buien en omweer kreeg ik een lekke voorband. Het water met veel steentjes spoelde als rivieren over de weg. Ik was dan ook niet de enige met een lekke band, er stonden er veel meer.

Ik, in mij beste frans, door de communicatie geroepen dat ik lek had, maar dat mocht niet baten, door een storing of i.d. werd dat niet ontvangen (moet misschien toch wat meer aan mijn frans gaan werken). Uiteindelijk van een neutrale wagen een nieuw wiel gekregen en tussen de auto's door, in de stromende regen met veel gevaar, naar voren gereden.

Nadat ik weer de aansluiting had gekregen, had ik het even zwaar en zat er even doorheen. Gelukkig toch nog een beetje weten te herstellen en op de laatste 3 plaatselijke omlopen nog met een klein groepje kunnen wegrijden. Moe maar voldaan als eerste van mijn club over de finish. Volgens onze ploegleider die op de meet stond te wachten een 12e of 13e plaatst, tevreden dus. Alleen in de officiële uitslag stond ik als 24e vermeld ??, waarschijnlijk in de laatste omlopen zijn ze de tel kwijtgeraakt met groepjes achterblijvers, jammer. Onze ploegleider heeft nog protest ingediend maar dit mocht helaas niet baten. Als ze wel goed hadden geteld, hadden wij waarschijnlijk met onze club naar de finale gemogen van het Franse kampioenschap voor 2e divisie clubs. Maar helaas, het mocht niet zo zijn.

Wel had ik de derde plaats in het bergklassement gewonnen en was ik de eerste (enige) Nederlander, dat is toch nog iets !!.

Nu goed rusten en Zaterdag een nieuwe uitdaging, de cyclo Le Triangle du Doubs

Traning met Davitamon - Loto

Dinsdag 13 mei hebben wij in de middag een klein rondje van zo'n 70 km gefietst met daarin 1500 Hm. Op alle klimmen werd er al direct goed doorgetrokken, maar ik kon gelukkig goed volgen. Voor woensdag 14 mei had ik de vraag gekregen om een training uit te werken van zo'n 5 a 6 uur met daarin diverse cols. Ik had in mijn gedachten een rondje van ongeveer 170 kilometer met 3000 Hm. Dit rondje voerde ons via col de Sapois richting Gerardmer, daarna over col de Grosse Piére naar La Bresse om vanuit hier via col du Bramont en route American naar de route de Crêtes te gaan. Dit is een prachtige panoramische weg die over de hoogste toppen van de Vogezen loopt. We hadden tot dan toe nog prachtig warm weer, maar toen we de afdaling bij Markstein inzetten begon het vies te regenen, beneden gauw wat warmers aangetrokken en onze trip verder vervolgt via Col de Odren naar Ventron. Toen we weer richting ons hotel kwamen begon de weg weer aardig op te drogen en kregen we het zonnetje weer terug. Als toetje nog even een klim opgereden van ongeveer 4 kilometer lang met een gemiddelde stijging van zo'n 10% met uitlopers naar 18%. Ik had ook vandaag gelukkig goede benen en kon makkelijk met de snelste mee omhoog. Binnen de 6 uur met 170 km op de teller waren we weer terug in ons hotel, waar het de hele dag zonnig was geweest.

De renners waren super tevreden, maar hadden het zich iets anders voorgesteld met een gids die met ze mee zou gaan fietsen. Ze hadden niet verwacht dat ik ze zou kunnen volgen, toch leuk om te horen van deze jongens. Voor mij was het in ieder geval een goede training in voorbereiding voor mijn wedstrijd die ik aanstaande zondag ga fietsen.

Route Vittel 2008

Vandaag gestart in een relatief onbekende cyclo in Vittel zo’n 65 km vanuit onze sportherberg. Prachtig zonnig en warm weer dus dan is het geen straf om 155 km te mogen fietsen. Het parcours was glooiend met korte steile beklimmingen. Aan de start kwam ik al direct een aantal bekenden van mij tegen die ik in de FFC koersen tegen kom.

Na de start in een grote groep over de heuvelachtige wegen. Op de tweede klim met boven op de eerste bergprijs (GPM) heb ik het tempo opgevoerd om de GPM te pakken. Boven op was ik nog slechts samen met een lokale kennis van mij Damien Richard, met vlak daarachter nog een 5-tal andere renners. Samen met deze 7 renners het tempo goed hoog gehouden de eerste kilometers om te kijken of we konden wegrijden. Met als resultaat een voorsprong van maximaal 4 minuten.

Op elke klim die volgde hield ik een strak tempo aan om de rest van mijn groep zoveel mogelijk te vermoeien. Tot op 25 kilometer voor de streep hebben wij als groep samen gereden, ik merkte toen al dat de meeste renners het al moeilijk kregen en af en toe wat begonnen te verzaken. Op de laatste klim van deze dag ben ik het tempo gaan opvoeren en al gauw kwam ik alleen te zitten, en toen was het alles of niets. De rest zat er toch al aardig doorheen, want ik bouwde al gauw een voorsprong op van 1 min30 sec. Tot ik uiteindelijk solo over de finish kwam met ruim 3 min voorsprong.

Ik ben hiermee zeer tevreden al is dit geen top cyclo zoals de Marmotte, maar de vorm op dit moment is goed en ik kan een goede finale rijden.

Mijn volgende afspraak is een koers voor mijn club AC Thann waarvoor ik 18 mei uit moet komen voor een challange voor de DN2 clubs, eigenlijk een soort clubkampioenschap voor clubs van de 2e divisie.

Route Verte Vittel 2008

Vandaag heb ik besloten dat ik de cyclo Route Verte Vittel 2008 ga fietsen. Deze cyclo is bij mij om de hoek en maakt deel uit van de Trophée de l'Est die ik vorig jaar had gewonnen. De Trois Ballons en de La Vosgienne horen hier ook bij.

Deze cyclo is 155 km met ongeveer 1700 Hm. Komende week zal ik hier een verslag vanuit brengen.

Fiets Challenge

Op zaterdagavond zou ik gaan vertrekken naar Nederland. Ons hotel zat voor de avond nog vol. Maar toch lukt het om rond 19.00 uur weg te rijden richting Nederland.
Ik had de mazzel dat ik voor deze rit een chauffeur had in de vorm van een vaste “stamgast”, die het ook wel een goed idee vond om de fiets challenge te gaan rijden.
Na een korte nacht slapen was het ontbijt om 06.00 uur er weer voor ons.
Rond 08.15 uur vertrokken wij naar de start. Het weer was lekker, dus dat was al een meevaller.

Het is de eerste cyclo die wij als team voor dit jaar samen rijden. Ik had met Koen afgesproken dat wij in ieder geval voorin zouden proberen te blijven en niet meteen de koers zouden gaan proberen “te bepalen”.

Een paar keer reden er 2 tallen weg. Telkens waren wij in staat om ze in het zicht te houden, totdat de motoren ons een paar keer verkeerd begeleidde en er dus wel even serieus achtervolgd moest worden.

Op 90 km ben ik toen mee gesprongen met een ontsnapping. Wij waren met z’n drieën, waaronder ook Sjef Graafmans. Op dat moment was er 1 renner vooruit. Deze haalden wij vrij snel bij. Dus reden wij met 4 man voorop. Maar dat gedeelte van het parcours was vrij vlak, lange wegen en vooral tegenwind. Ja, wij kwamen niet echt weg. Dus hebben wij de poging maar gestaakt. Je kunt er wel veel energie in steken, maar die kan ik beter bewaren voor de klimmen, dat is voor mij veel effectiever.
Vervolgens sprong er weer een renner weg, ik gaf Koen een seintje en die sprong netjes met hem mee. Dat groepje groeide aan tot 3 renners en kreeg een leuke voorsprong.
Maar 10 km voor de Loorberg begon men te koersen, waardoor er vervolgens een klein groepje van een man of 7 wegreden. Dat was toch niet de bedoeling. Toch maar de achtervolging ingezet samen met Seppe Hoogzaad van Gaul, gelukkig sloten wij snel aan, Pff even bijkomen. Want mijn plan was toch om voor de top van de Loorberg bij de 3 koplopers te zitten. Dus vanaf de voet de sprong gewaagd. En gelukkig, vlak voor de top was ik alleen bij de 3 man aangekomen. Met 3 (van de 4) hebben wij toen gedraaid om de voorsprong te behouden. Koen vroeg nog aan mij: wat is het plan? “Tempo op Camerig en zien wie er mee kan. Als je mee kan, doe dat”. Dus zo gezegd zo gedaan. Camerig op heb ik goed tempo gereden. Koen kon helaas niet mee, ik kwam alleen boven. Nu de laatste 10 kilometer vol gaan. O jee, de juryauto rijdt anders de beklimming naar Vaals dan volgens het programma. Niet weer he. De pijlen staan ook zo. Nou dan zal het wel goed zijn. Inderdaad het was goed. Toch wel geinig om nu “gewoon” over de finish te komen. Was vorig jaar wel anders, maar daar was al genoeg over gezegd.
Koen werd nog knap 3e, helaas in de sprint verslagen door Sjef, maar super gereden van Koen, zijn eerste wedstrijd voor het team. Dat stemt goed. Zie hier de filmjes van onderweg.

Ook Frederick heeft goed gereden, voor hem was het zijn eerste kennismaking met het rijden van een cyclo. Anneleen was in eerste instantie 3e, maar werd van het podium “geduwd” door Elsbeth Vink, zij stond niet in de uitslag, maar schijnt 1e geworden te zijn.
Janneke heeft ondanks veel kramp toch een goede 6e plaats bereikt bij dames. Kortom het was een succesvol weekend voor het team. Maar of ik hem volgend jaar weer rijdt, op dit moment zeg ik duidelijk nee. Dit vooral met het oog op veiligheid. Tuurlijk het is geen “wedstrijd”, maar een beetje meer veiligheidsmaatregelen mag je wel verwachten. Bij de cyclo’s hier in Frankrijk is voor alle verkeer op de wegen waar de cyclo over gaat duidelijk dat er een soort van “wedstrijd” gaande is. Dit was duidelijk niet het geval vandaag, waardoor je toch, overigens begrijpelijke, reacties krijgt van medeweg gebruikers. Wat weer de nodige gevaarlijke situaties oplevert.
Als dit allemaal niet te realiseren is, dan moet je het mijns inziens geen “race cyclo”noemen, geen podium en het gewoon een “toertocht”noemen.

FFC wedstrijd 1 mei

Donderdag 1 mei was het zover. De veelbesproken koers georganiseerd door mijn club AC Thann. Een koers over 140 km met 2.200 hoogtemeters over 5 ronden. Kortom niet zomaar een koers. Vanaf de start was het zoals gewoonlijk weer hard rijden. Dat valt toch wel op bij wedstrijden van 1e categorie. Vanaf de start wordt er wel vreselijk hard gekoerst. Of het komt omdat het toch een niveau hoger is dan vorig jaar en het vorig jaar dus daardoor veel makkelijker voor mij was om te volgen en mee te doen. Maar goed, er reed al snel een groep van een man of 15 weg. In deze groep zat gelukkig 1 clubgenoot. Na 2 ronden tijd ben ik met nog 4 man weggereden uit het peloton. Het gelukte ons om aansluiting te vinden bij de kopgroep. Maar ja dat zal je altijd zien, ben je er net, gaan ze weer. Ja hoor, weer een groep van 9 weg. Ik had niet het vermogen om er naar toe te springen, maar weer zat er gelukkig iemand van onze club bij. Nadat ik op adem gekomen was heb ik toch maar geprobeerd om in de laatste ronde de sprong naar de kop te maken. Helaas was dit te laat. Maar ben daardoor wel alleen achter de kopgroep op de 10e plaats gefinisht. Voor mij gevoel goed en sterk gereden. Vooral hoe het aan het eind ging, geeft mij voldoening. Want dat was vorig jaar vaak het probleem, de finale rijden. Vaak waren het de krampen die mij daarbij parten speelden, gelukkig merk ik dat dit seizoen het beter lijkt te gaan om de finale met iets meer macht te rijden.Nu nog proberen te herstellen voor zondag, dan staat de Fiets challenge op het programma.