Op zaterdagavond zou ik gaan vertrekken naar Nederland. Ons hotel zat voor de avond nog vol. Maar toch lukt het om rond 19.00 uur weg te rijden richting Nederland.
Ik had de mazzel dat ik voor deze rit een chauffeur had in de vorm van een vaste “stamgast”, die het ook wel een goed idee vond om de fiets challenge te gaan rijden.
Na een korte nacht slapen was het ontbijt om 06.00 uur er weer voor ons.
Rond 08.15 uur vertrokken wij naar de start. Het weer was lekker, dus dat was al een meevaller.
Het is de eerste cyclo die wij als team voor dit jaar samen rijden. Ik had met Koen afgesproken dat wij in ieder geval voorin zouden proberen te blijven en niet meteen de koers zouden gaan proberen “te bepalen”.
Een paar keer reden er 2 tallen weg. Telkens waren wij in staat om ze in het zicht te houden, totdat de motoren ons een paar keer verkeerd begeleidde en er dus wel even serieus achtervolgd moest worden.
Op 90 km ben ik toen mee gesprongen met een ontsnapping. Wij waren met z’n drieën, waaronder ook Sjef Graafmans. Op dat moment was er 1 renner vooruit. Deze haalden wij vrij snel bij. Dus reden wij met 4 man voorop. Maar dat gedeelte van het parcours was vrij vlak, lange wegen en vooral tegenwind. Ja, wij kwamen niet echt weg. Dus hebben wij de poging maar gestaakt. Je kunt er wel veel energie in steken, maar die kan ik beter bewaren voor de klimmen, dat is voor mij veel effectiever.
Vervolgens sprong er weer een renner weg, ik gaf Koen een seintje en die sprong netjes met hem mee. Dat groepje groeide aan tot 3 renners en kreeg een leuke voorsprong.
Maar 10 km voor de Loorberg begon men te koersen, waardoor er vervolgens een klein groepje van een man of 7 wegreden. Dat was toch niet de bedoeling. Toch maar de achtervolging ingezet samen met Seppe Hoogzaad van Gaul, gelukkig sloten wij snel aan, Pff even bijkomen. Want mijn plan was toch om voor de top van de Loorberg bij de 3 koplopers te zitten. Dus vanaf de voet de sprong gewaagd. En gelukkig, vlak voor de top was ik alleen bij de 3 man aangekomen. Met 3 (van de 4) hebben wij toen gedraaid om de voorsprong te behouden. Koen vroeg nog aan mij: wat is het plan? “Tempo op Camerig en zien wie er mee kan. Als je mee kan, doe dat”. Dus zo gezegd zo gedaan. Camerig op heb ik goed tempo gereden. Koen kon helaas niet mee, ik kwam alleen boven. Nu de laatste 10 kilometer vol gaan. O jee, de juryauto rijdt anders de beklimming naar Vaals dan volgens het programma. Niet weer he. De pijlen staan ook zo. Nou dan zal het wel goed zijn. Inderdaad het was goed. Toch wel geinig om nu “gewoon” over de finish te komen. Was vorig jaar wel anders, maar daar was al genoeg over gezegd.
Koen werd nog knap 3e, helaas in de sprint verslagen door Sjef, maar super gereden van Koen, zijn eerste wedstrijd voor het team. Dat stemt goed. Zie hier de filmjes van onderweg.
Ook Frederick heeft goed gereden, voor hem was het zijn eerste kennismaking met het rijden van een cyclo. Anneleen was in eerste instantie 3e, maar werd van het podium “geduwd” door Elsbeth Vink, zij stond niet in de uitslag, maar schijnt 1e geworden te zijn.
Janneke heeft ondanks veel kramp toch een goede 6e plaats bereikt bij dames. Kortom het was een succesvol weekend voor het team. Maar of ik hem volgend jaar weer rijdt, op dit moment zeg ik duidelijk nee. Dit vooral met het oog op veiligheid. Tuurlijk het is geen “wedstrijd”, maar een beetje meer veiligheidsmaatregelen mag je wel verwachten. Bij de cyclo’s hier in Frankrijk is voor alle verkeer op de wegen waar de cyclo over gaat duidelijk dat er een soort van “wedstrijd” gaande is. Dit was duidelijk niet het geval vandaag, waardoor je toch, overigens begrijpelijke, reacties krijgt van medeweg gebruikers. Wat weer de nodige gevaarlijke situaties oplevert.
Als dit allemaal niet te realiseren is, dan moet je het mijns inziens geen “race cyclo”noemen, geen podium en het gewoon een “toertocht”noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten