Nieuwe fiets

Nadat ik gisteren terug was van mijn training van ruim 6 uur stond mij een blijde verassing te wachten. Mijn nieuwe frame met toebehoren stond thuis op mij te wachten. Frame, schoenen, helm en pedalen en nog andere dingen had Jan netjes naar mij verzonden nadat ik gevallen was in de La Meussienne. Ook zat er een nieuw Easton wiel bij met een Powertap naaf waar de meeste van ons nu inmiddels ook al mee rijden, ik ben benieuwd. Vandaag alles naar mijn fietsenmaker gebracht die alles vandaag direct in elkaar zet zodat ik zondag a.s. er weer mijn eerste cyclo mee kan rijden de Triangle du Doubs.

Rustdag

Vandaag een rust dagje ingelast, nadat ik vorige week zondag was gevallen heb ik maandag en dinsdag niet kunnen fietsen. Woensdag had ik 5 uur getraind ,donderdag en vrijdag elk 3 uur om gisteren onder een strak blauwe hemel een schitterende tocht van 190 km te rijden met 3100 hm.

Dus vandaag was het een welverdiende rustdag, wat ook in mijn hotel wel goed uitkwam omdat er een hoop mensen weg gingen en weer een hoop nieuwe mensen kwamen. Deze dagen geeft altijd een hoop extra drukte. Ook had ik zo weer eens de mogelijkheid om anderen gedeelten van mijn lichaam te laten genieten van de zon dan alleen maar mijn armen en benen.

Morgen wordt het weer zeer mooi en warm weer en staat er in de planning om weer een tocht van 180 a 190 km te maken als voorbereiding voor de Trois Ballon.

Training hervat

De pols valt gelukkig erg mee, alleen een aantal vingers zijn nog wat stijf waardoor ik wat voorzichtig moet schakelen en remmen. Gisteren mijn oude fiets weer onder het stof vandaan gehaald en alles weer afgesteld, om vandaag de training weer te hervatten. In een heerlijk zonnetje samen met Anita op de motor een tocht gemaakt van 140km over diverse cols. Vooral bij de wat slechtere afdalingen had ik wat moeite om mijn stuur goed vast te houden en te remmen, verder ging alles goed. Gisteren met Jan Winters van Veltec gesproken die mij kon melden dat het nieuwe frame met diverse toebehoren al naar mij onderweg is. Ik vind het super dat dit zo snel geregeld is zodat ik weer snel op mijn Concorde kan fietsen. Niet alleen de vervanging is bij ons team perfect geregeld maar ook de onderlinge contacten zijn super, met iedereen wel even contact gehad na mijn valpartij van zondag. Het fietsen bij zo’n team heeft zo zeker zijn meerwaarde, het gaat niet alleen maar om hard te fietsen, maar ook van alles er omheen !!. Nu op naar de “la triangle du doubs” volgend weekend en daarna de Trois Ballons.

Hier nog twee foto’s van mijn fiets na de val.

La Meusienne 17 mei

Zondag morgen om 5:30 vertrokken richting Nancy om 8:00 van start te gaan voor de 174 km.
Het had er ’s morgens nog hard geregend maar toen we van start gingen was het droog en dat zou ook zo blijven. De eerste kilometers waren niet zo moeilijk waardoor er lange tijd met een vrij grote groep werd gereden, op de korte klimmen en direct daarna trokken we af en toe goed door om de groep wat kleiner te maken. Aan het einde van het parcours zouden wat meer klimmen moeten zitten, maar zover is het nooit gekomen.
Op het punt 90 kilometer was ik even gestopt om een plasje te plegen, toen ik weer wilde gaan aansluiten in het peloton, met nog een andere renner achter mij ging het fout. Een andere renner die ook gestopt was om te plassen aan de rechter kant van de weg wilde zijn weg weer vervolgen, maar deed dit niet op de gebruikelijke manier. Op het moment dat ik er met zo’n 35 km/h aan kwam stapte hij op zijn fiets en is zo druk om met zijn voet in het pedaal te komen dat hij helemaal naar links van de weg schiet. Ik geef nog een brul en probeer uit te wijken, wat nog wel zou lukken dacht ik, maar de renner achter mij reed goed uit de wind dus dat wil zeggen zijn wiel naast mijn achterwiel. Het gevolg hiervan was dat zijn voor wiel mijn achterbrug raakt en direct vast sloeg, wij beide tegen de grond en de vriendelijke meneer ( een belg ) die alles perfect mee krijgt vloekt nog wat maar rijdt gewoon door. Ongelofelijk dat je dan toch niet even stopt om te kijken wat je hebt veroorzaakt. Ik heb inmiddels zijn naam kunnen achterhalen en ga ook zeker kijken of ik deze meneer nog even kan aanspreken !!.
Het gevolg van de valpartij was dat mijn frame op de achterbrug is gebroken, mijn Easton EC 90 carbon achterwiel gebroken, helm gebroken, schoenen en pedaal kapot. Ik zelf had ook de nodige verwondingen, gelukkig niks gebroken maar wel een aantal vingers op twee handen ontvelt, schaafplekken op knie bovenbeen heup en schouder en een gekneusde pols. Nadat de arts het ter plekken had verbonden ben ik na afloop nog langs het zieken huis bij ons thuis gereden om daar alles even te laten schoonmaken. Helaas word je daar in Frankrijk niet vrolijk van.
Om 15:30 kwam ik er aan en om 19:00 vertrok ik weer, met als resultaat alles matig schoongemaakt twee handen volledig in de zwachtels en heup knie en schouder provisorisch afgeplakt. Ze noemen het hier de afdeling URGENGE maar dat stralen ze niet uit, je zit er gewoon uren te wachten om vervolgens half schoongemaakt en niet erg kundig te worden verbonden.
Bij thuiskomst eerst even gegeten en daarna toch maar alles er weer afgehaald en alles zelf onder de douche schoongeboend en opnieuw laten verbinden door mijn eigen verpleegster.

de dag voor de la Meusienne

Vandaag 1 dag voor de cyclo de la Meusienne is normaal een dag waar ik even een uurtje los rijd. Vandaag stond er iets anders op het programma.

Ik moest vandaag met een groep klanten uit mijn hotel mee gidsen. Super gezellig en lekker in het zonnetje 130 kilometers getrapt over de diverse cols. Ideaal is anders maar het voelde vandaag goed aan en het werk gaat nog altijd voor. Anita heeft nu mijn taken in de bar overgenomen en ik ga nu lekker naar bed om morgen vroeg om 5:00 weer op te staan. Morgen weten we meer.....

foto's ronde du Haute Saone

Hier een aantal leuke foto's waarop te zien is dat ik nog net de etape wist te winnen na een solo van 5 km.

Vittel 8 mei

Vrijdag 8 mei zat ik om 7 uur ’s morgens al weer aan de pasta om vervolgens om 9:15 van start te gaan in een kleine cyclo sportieve in Vittel wat ongeveer 65 kilometer van ons fietshotel ligt. Het is een cyclo van 161 kilometer met ongeveer 1900 hm. Deze hm komen voort uit voornamelijk kleine klimmen van maximaal 1,5 a 2 kilometer.
Bij aankomst nog even snel inschrijven om vervolgens om 9:15 van start te gaan. Er reden 300 renners de grote ronde en 300 renner de kleine ronden. Het weer was goed al werd er in de middag wel wat omweer verwacht.
Al vrij snel naar de start zag ik Sjef Graafmans fietsen, ook hij hier ?. hij was op donderdag middag aangereden om deze cyclo als een leuke training mee te pakken. Maar al vrij snel nadat de eerste groep was uitgedund kon ik hem niet meer vinden, na afloop hoorde ik van hem dat hij een lekke band had gehad, jammer.
Na diverse aanvallen van wat elite renners die hier ook reden ontstond er een groep van nog maar een man of 20. Op elke klim probeerde er wel iemand weg te rijden wat voor een onrustig verloop zorgde. Met nog ongeveer 40 km te gaan reden er twee man weg, ik kende ze goed en toen ik zag dat het groepje het niet zou gaan dichten ben ik er naar toe gereden met Richard Damien in mijn wiel.
De laatste 30 kilometer met z’n vieren gereden en op het laatste klimmetje ongeveer 8 kilometer voor de aankomst heb ik geprobeerd weg te rijden maar Steve Diaz kon nog net blijven aanklampen. Ik had niet de benen van de afgelopen weken. Steve Diaz kom ik ook vaak tegen bij de ffc koersen hier in Frankrijk en dan rijd ik altijd een stuk sterker. Maar vandaag kon ik het verschil helaas niet maken, in de sprint was hij dan ook sneller dan mij en werd ik tweede.
Volgende week goed rusten en dan zondag de cyclo la Meusienne rijden, nieuwe ronden nieuwe kansen.

Thann 1 mei

Vandaag is de grote koers voor de club. Voorzien van een mooie beklimming is het een koers die meer bij mij past en bij Edouard. Maar “momo” , de sprinter van de club en lid van de militaire selectie van Frankrijk is ook goed op dreef de laatste tijd. Zou een spannende dag worden.
Een grote vereniging met veel ambitie uit de omgeving deed wel mee met zo’n 14 renners. Oeps, het zal al mooi zijn als er een Thannois op het podium komt.
Al snel ging het hard. Er ontstond een kopgroep en Edouard zat er ook bij. Dus het was weer niet aan ons om het gat dicht te rijden. Op de eerste echte klim heeft een andere ploeg het gat kunnen dichten. We waren toen nog met een man of 25 Ik en Momo waren er ook nog bij. Na diverse aan vallen van onze ploeg kwamen we in een situatie dat we nog met 4 man over waren ik Edouard en twee andere renners. Telkens als Edourd op kop kwam liet ik een gaatje vallen en moesten de andere het dicht rijden. Met nog twee ronden te gaan kreeg een jongen het zwaar op een klim en moest het laten lopen. Edouard reed langzaam weg en ik bleef achter met een Laurent Colombatto een renner uit Besançon . Toen ik zag dat hij het niet zou halen ben ik over hem heen gesprongen en naar Edouard gereden. Samen hebben wij 2 ronden (totaal 40 km) volop gereden om weg te blijven. Het publiek vond het helemaal geweldig. Dit hadden ze nooit durven dromen, 2 Thanois voorop. De ploegleider niet uitgezonderd. Zoals ik zelf al bedacht had, zou ik de koers aan Edouard laten. Het is een jonge renner, zijn woonplaats en misschien kan hij mij dan helpen met de Trois ballons. De ploegleiding vroeg het ook nog of het goed was dat Edouard ging winnen, maar dat was voor mij vanzelfsprekend.
In de 2 rondes hebben wij toch nog een voorsprong kunnen opbouwen van 3.05. Samen hand in hand over de finish, geweldig. Super ervaring om dit te kunnen als team. Vervolgens kwam het aan op een sprint van 3 achtervolgers. Tot onze grote vreugde was onze Momo er ook bij. Hij heeft natuurlijk niets hoeven doen, alleen maar volgen en het lukt hem ook nog om de sprint te winnen. Voor een sprinter toch zo over dit parcours komen bij de eerste, is heel knap. Nu was het feest compleet, 1, 2 en 3 allemaal van onze verenging uit Thann. Wederom een goede koers, lekker gefietst en voel me goed. Geen krampen, kan goed doorgaan in de finale als het moet, dus het gaat goed. Hopelijk kunnen wij deze lijn doorzetten, we zullen zien. 8 Mei de eerste cyclo weer in Veltec tenu in Vittel, meetelend van Trophee de l’Est .

Ronde du Haute Saone 25- 26 april

Gezien de drukte in ons hotel en een wat grieperige Anita, was het moraal niet echt goed om weg te gaan voor 2 dagen koers. Dat blijft wel lastig, je hebt een afspraak met de club om die koers te gaan rijden en dan blijkt dat het soms toch wel moeilijk is te combineren met het runnen van een hotel.
De eerste dag was een middagetappe over 120 km. Wat glooiend landschap, geen echte klimmen. Maar hier in de omgeving is niets vlak, dus het is altijd zwaar.
Dit jaar lukt het mij vrij gemakkelijk om mij telkens voorin te handhaven, dus ook vandaag. Er was een groep weg, maar het verschil werd niet groter dan 1 min 30. Op ongeveer 40 kilometer van de aankomst ben ik op een klim weggereden met nog een 10 tal renners. Samen hebben wij het gat met de kopgroep kunnen dichten. Op zo’n 5 kilometer voor de finish dacht ik als ik wacht op een sprint ben ik verloeren dus moeten we het nu proberen. Vlak voor een bocht met daarachter een lastig stuk tegen wind en oplopen ben ik gedemarreerd. Ik pakte 10 meter, 20 meter zal het dan nu een lukken ?. Ik had nog een hoop power en nog belangrijker geen krampen !!!. (Ik heb dit jaar mijn zadel 1 cm lager en meer naar voren gezet omdat ik vorig jaar nog vaak last had van krampen in mijn hamstring. Het lijkt er op dat de krampen nu verleden tijd zijn.) in de laatste 5 kilometers 15 seconde voorsprong op de achtervolgers, het was nu alles of niets. 1 renner ging in de laatste 2 kilometers in de contra attaque dus het was nog niet gedaan. Bij het bord van de laatste kilometer stond een bord afdaling 9 %, ik dacht dat komt goed uit dan kan ik het wel houden. Nog 500 meter, een bocht naar rechts direct een bocht naar links en nee hé de weg gaat weer omhoog en niet zo’n klein beetje ook 9 a 10 %. Mijn achtervolger kwam toch wel akelig dicht bij, dus alles uit de kast en niet meer omkijken. En ja met twee meter nog over kwam ik als eerste over de streep, mijn eerste overwinning voor mijn club dit jaar.
Later op mijn Polar was te zien dat ik toch nog iets kon wat ik zelf niet meer voor mogelijk had gehouden; mijn maximale hardslag is tijdens de laatste kilometers op de 205 gekomen. Zo , het kan dus toch nog wel.
Daar het de eerste etappe was, was het gevolg dat ik in het “geel”kwam te rijden. En omdat ik ook de etappe had gewonnen en daardoor 15 punten voor het sprintklassement kreeg, was ik ook de leider van het puntenklassement en kreeg ook nog de “groene”trui. Hoe is het mogelijk een klimmer die een puntenklassement leidt. Maar de bolletjestrui had ik niet, hmm, misschien toch maar de aandacht verleggen van het klimmen naar het sprinten?? Nee, dat gaat het niet worden.
De volgende etappe de volgende dag was een ploegentijdrit. Nu wist ik van te voren dat ik meer op mijn mederenners moest letten om niet alleen over de streep te komen. Van de 5 renners telde de 3de renner. Zoals gedacht ging het ook. Heb veel moeten inhouden om de jongens er niet eraf te rijden. Uiteindelijk heeft dit ook mijn klassement doen verbleken. Andere verenigingen waren toch heel wat professioneler aan de start gekomen. Wij waren nietmet zo’n sterk equipe op pad. Na de tijdrit stond ik op de 6de plaats in het klassement. 19 sec achterstand. Hmm, dat wordt moeilijk nog goed te maken.
De 3de etappe was een route met 2 klimmen erin. Maar dat waren geen klimmen die het verschil konden maken. Tijdens de beklimmingen heb ik het nog wel geprobeerd, maar ze uit het wiel rijden lukte helaas niet. Als ik mijn kont uit het zadel laat komen is het meteen een reactie van het hele peloton. De leider van het klassement hoorde ik wel gigantisch afzien in mijn wiel, maar doordat hij een sterk team om zich heen had, kon hij het toch volbrengen. Het is ook een etappe geweest waar wel een groepje weg wist te komen, maar geen groten voorsprong kon ontwikkelen, met als gevolg een massasprint. Heb mij weer goed kunnen handhaven in de voorste gelederen. Uiteindelijk met een 6de plaats algemeen toch goede koersdagen gehad. Op naar 1 mei, want dat is de koers georganiseerd door de club, dus ziet men graag wat van zijn renners.

Nancy 19 april

Wij zouden eerst een wedstrijd in Seloncourt gaan rijden, maar dat bleek een criterium te zijn, zeker niet mijn ding, dus maar een vervanger opgezocht. Vlak bij Nancy deze keer. Een wedstrijd met ook weer een Bosse. Het nadeel van dit soort klimmen is dat het net niet lang genoeg is om de “machtrijders” eraf te rijden.
Edouard was ook mee en wij reden met z’n tweeën van de vereniging. Na enkele demarrages van ons ontstond er een groep van 8. Edouard was mee met de groep, dus was het niet aan mij om het gat dicht te rijden. In de laatste ronde heb ben ik vlak voor de laatste klim weg gesprongen en kwam ik als eerste van de achtervolgers als 7e aan. Edouard heeft het niet kunnen afmaken en werd uiteindelijk 4e. Al met al weer met een goed gevoel naar huis, de vorm zit er echt aan te komen. Er zit meer macht in de benen dan vorig jaar om deze tijd, dat is een ding wat zeker is.

Valetin 11 april

Valentin was voor mij de eerste koers om een goed te kijken hoe ik ervoor stond in vergelijking tot vorig jaar. Het is een koers waar toch veel grote teams uit Frankrijk en Zwitserland aan de start staan. Dus daar wordt altijd hard gekoerst. Het parcours is voorzien van een “Bosse”zoals ze dit hier aanduiden. Geen echte klim, maar toch voldoende om het goed zwaar te maken.
Na de start ging het meteen hard. Dus moet je altijd zorgen dat je voorin blijft, zodat je niet constant gaten aan het dichtrijden bent om er maar bij te blijven. Het voelde toch wel goed aan. Probeer dit jaar wat meer met “verstand “te koersen. Niet altijd maar aanvallen en uiteindelijk nergens mee thuis komen. Dat is mij toch wat te vaak gebeurt naar mijn zin.
Dit jaar hebben wij een sterk team met de club. Edouard is ook een echte klimmer en is dit jaar er al vroeg bij. Vorig jaar heb ik met hem en Dietz de laatste kilometers gereden van de “La Vosgienne”.
In de laatste ronde reden wij nog met een kleine groep, er reeds er een weg en Edouard heeft geprobeerd er naar toe te rijden. Helaas lukte het hem net niet, met een 2e plaats tot gevolg. In de laatste kilometers heb ik mij goed kunnen handhaven in de 1ste groep en eindigde uiteindelijke rond de 16de plaats.
Al met al een heel goed gevoel aan deze wedstrijd over gehouden. Heb zeker het gevoel dat het veel beter gaat dan vorig jaar. Voel met wat sterker, kan beter mee met de eerste, vooral in de finale.